Blog voor boek Help ik word vijftig
Laatst zag ik een advertentie voor een app om gemakkelijk verloren spullen terug te vinden. Vooral handig voor het terugvinden van sleutels, stond erbij. Als dat zo is moet ik er maar één aanschaffen, want ik ben al jaren geregeld mijn sleutels kwijt. Nou ja kwijt… Ik kan ze dan eventjes niet vinden, want meestal liggen ze gewoon in huis of in mijn tas.
Om dit probleem voorgoed de wereld uit te helpen, kocht ik eind jaren tachtig een key finder. U weet wel, zo’n sleutelhanger die op gefluit reageert. Het leek een leuke oplossing om mijn sleutels zonder veel problemen snel terug te vinden. Tot ik ontdekte dat het apparaat ook van muziek of harde geluiden afgaat. En reageert op fluitende redacteuren die wel van een geintje houden. Deze key finder vond dan ook snel zijn weg naar het ronde archief. Tot spijt van mijn dollende collega’s en achteraf ook wel van mij. Het had mij in de loop van de jaren veel zoektochten en stress kunnen besparen.
Vooral afgelopen week dacht ik met weemoed terug aan het apparaat, toen ik bij het wegbrengen van plastic ook mijn autosleutel de container in gooide. Een aardige passante die het zag gebeuren, bood meteen aan de klep en mij vast te houden als ik toch in de container wilde zoeken. Dankbaar aanvaardde ik haar hulp en wurmde ik mij tot mijn middel door het gat. Daar tuurde ik zo goed en zo kwaad als het kon in het donker naar een zwart metaalachtige sleutel. Na drie pogingen zag ik tot mijn eigen opluchting onder de eerste laag iets glinsteren. En kon ik niet veel later met autosleutel en al weer van de frisse buitenlucht genieten. ‘Dat overkomt je maar één keer’, zei de behulpzame vrouw met een glimlach. Dat denk ik ook, al is zo’n app misschien toch niet zo’n gek idee. Meteen maar even downloaden. Iemand toevallig mijn telefoon gezien?